Zaman bizim ikinci şansımız olmayan bir değerdir. Dünyada en değerli zannettiğimiz şey olan hayatın tüketimidir. Ne kadar har vurup harman savuruyoruz. Umursamadan harcıyoruz. Ölmeyecekmiş gibi duruyoruz. Belki insanlığın devam ediyor olması bizi yanıltıyor. İnsanlıkla beraber hep varmışız gibi algılıyoruz. Belki öyledir. Bedenimizdeki hücreler her altı yılda bir yenileniyor deniyor. Bedenimiz alınıyor tekrar yeni bir beden veriliyor. Ama bunu fark etmiyoruz. Tıpkı insanlar alınıyor yeni insanlar veriliyor. İnsanlık devam ediyor. Fakat insanlar değişmiş oluyor. Maddi tekamül sürdürülebilir oluyor ama ruhsal tekamül her ölen insanla sonlanıyor, her yeni doğanla yeniden başlıyor.