TEFEKKÜR

Müslim teslim olmuş demektir. İnsan İslam’a girdiğinde müslim olur. Zamanla duası ve ameli yardımıyla nefis ve şeytanın etkileri nispeten azalır, kalbi şüphelerden arınır, takvası artar, teslim olduğu rabbinin azametini ve rahmetini, kendisine ne kadar merhametli, şefkatli olduğunu, öğütlerinin ne kadar doğru olduğunu görür böylece bu teslimiyet veya iman kalbe, gönüle iner ve mümin olur. Muhsin: […]

Abi bana çok komik bir fıkra anlatmıştın. Ben o fıkrayı unuttum ama hala gülüyorum! Kadim dostumun bir anısını bu! Diyen ise onun Karadenizli bir arkadaşı… Olayın kendisi fıkra gibi… Ama gerçek! Tabii gerçek olması durumu daha da komik yapıyor. Aslında bu komik cümle altında çok derin bir gerçek yatıyor: Olayların lafzından, şeklinden ziyade gönülde bıraktığı iz

Allah rahmet etsin Münir Özkul\’la yapılmış ve vefatı münasebetiyle tekrar yayınlanmış eski bir röportajdan bir cümle bu! Dine dönmek kısmı anlaşılır bir şey ama şekle dönmek kısmı ise ilgi çekici… Yazının tamamından anlaşılan: bir şeylerin peşinden koşup umduğunu bulamamaktan o kadar bıkkın ve kendini rabbinden uzak tuttuğuna o kadar tepkili ki, belki de uzak kalmasına

Bu sözü bir yerde okumuştum. Aslında gönül yaraları, kırıklıkları Allah\’tan başka yöne dönüp ayrı kalan gönül parçalarının cehennem ateşiyle yanmasıdır. O parça yanıp, tıpkı kor haline gelen altının yabancı maddelerden arınması gibi \”ah eder\” ve yaratılmıştan yaratana yani Rabbimize döner. O ah, mazlumun ahı olur. Göklerdeki en değerli dualara karışır. Bir derinden iç geçiriş bile, ne tür

Küfür bir şeyin üstünü örtmek demektir. Arapçada çiftçiye, tohumun üstünü örttüğü için kafir de deniyor. Biz gönlümüzdeki ilahi tezahürü nefis ile örtmekteyiz. Gönül tam temizlenmediği müddetçe herkes o ölçüde kafirdir denebilir. Gönül Allah\’a aittir. O\’nun mülküdür. Biz bir anlamda kendi gönlümüzde misafiriz. Kendi evimizde gibi hissetmemiz ev sahibinin misafirperverliğinden ve nezaketindendir. Maalesef bizler nefsimizin ve şeytanın etkisi